Fundacja Don Bosco jest fundacją Salezjańskiej Inspektorii Maryi Wspomożycielki Salezjanów. Opracowują projekty opieki stacjonarnej, integracji społeczno-edukacyjnej, społeczno-zawodowej, wsparcia edukacji formalnej, walki z wykluczeniem cyfrowym, promocji społeczności, a także inicjatywy wolontariatu społecznego. Z własną metodologią, Systemem Prewencyjnym, który charakteryzuje się wszechstronną edukacją i indywidualnym towarzyszeniem, z osobą jako bohaterem swojego procesu iw rodzinnej atmosferze. Są obecni w trzech autonomicznych społecznościach i robią to poprzez 29 ośrodków społecznych i rozwój swojej pracy w ramach 198 projektów, które zajmują się osobami najbardziej narażonymi.

W swojej Fundacji są bardzo zaangażowani w zaspokajanie potrzeb społecznych, a jedną z nich i fundamentalną jest włączenie do pracy, w tym sensie wszyscy ludzie, którzy mają szczególne trudności ze znalezieniem pracy, są ich „docelową publicznością”, ponieważ są imigrantami, kobietami, osoby o niskich kwalifikacjach lub osoby starsze. Dlatego jest częścią ich DNA.

Rozumieją, że osoba musi czuć się użyteczna i muszą dołożyć wszelkich starań, aby zachęcić do tworzenia sieci w miejscu pracy, w której zachodzi niezbędna synergia dla rozwoju osobistego i zawodowego.

Z tych wszystkich powodów powodzenie ich działań opiera się na próbie promowania części „ludzkiej”, wartości ludzkiej w firmie. Innymi słowy, każde działanie, które wykonują w swojej fundacji lub w innych organizacjach, polega na tym, aby jednostka i pracujący dla nich człowiek stały się osobą im bliską. Im bliżej pracownika jest inny pracownik i kierownictwo, tym łatwiej będzie wykryć problem braku kompetencji i łatwiej go skorygować. W tym sensie w swoim fundamencie mają tablicę, na której pracownicy wypisują to, w czym są dobrzy oraz to, czego chcieliby się nauczyć i poprawić. Pozwala to młodszym i starszym pracownikom pomagać sobie nawzajem, tworząc w ten sposób sieć wzmacniającą synergię firmy. Zawsze mają złożone sytuacje i sytuacje, w których osoby starsze czują się traumatyczne i nie lubią rozmawiać o swoim problemie lub problemach kompetencyjnych.

Największą przeszkodą, jaką napotykają w tego typu działalności, jest to, że osoba starsza potrafi przełamać barierę strachu przed wyśmianiem, że potrafi wytłumaczyć, w czym potrzebuje pomocy i jak może jej pomóc, oraz że ma świadomość, że to nie jest rzecz negatywna. Często stwierdzają, że strach przed ośmieszeniem jest hamulcem dla osób starszych.

Za pomocą dynamiki tablicy należy zrobić ćwiczenie introspekcji i podzielić się z innymi tym, w czym jest się dobrym, iw ten sposób osoby powyżej 55 roku życia mogą sobie nawzajem pomagać. Ta dynamika była łatwa, ponieważ w fundacji mają multidyscyplinarny zespół monitorujących i psychologów, który zapewnia wsparcie w każdym rodzaju działalności. Jeśli chodzi o wyniki, można je zobaczyć już od pierwszego tygodnia.

Wśród wad zatrudniania starszego pracownika mogą wskazać ogólną niechęć do zmian oraz trudności, jakie napotykają w zmianie sposobu pracy i dostosowaniu się do aktualnych trendów i metod pracy. Ich plan kariery nie jest już tak długoterminowy, jak w przypadku młodszego pracownika i często trudniej ich zmotywować.

motywacja, opór wobec zmian